Monday, December 11, 2006

ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ, ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ, ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΗ,ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

" Η διαίσθηση είναι ο συναισθηματικός μας εξοπλισμός,αναβαθμισμένος σε μια μορφή αντιληπτικής ικανότητας.Κατά κανόνα, βιώνουμε τα συναισθήματά μας ως αντίδραση σε κάτι. Αντιδρούμε συναισθηματικά σε όλα όσα συνθέτουν τον κόσμο μας: στις σχέσεις μας, στον καιρό,στα νέα,στο άγχος της δουλειάς…Σπάνια ή και καθόλου,προβάλλουμε τα συναισθήματα μας εκ των προτέρων σε μία κατάσταση με την ξεκάθαρη πρόθεση να αποκτήσουμε πληροφορίες γι'αυτή τη συγκεκριμένη κατάσταση. Για το λογικό νου, η ιδέα να προβάλλει κανείς συναισθήματα σε μια άλλη κατάσταση από αυτή που βιώνει το φυσικό μας σώμα είναι παράλογη.

Φανταστείτε τώρα αυτή την περίπτωση. Συναντάτε κάποιον σε ένα πάρτι και αμέσως νιώθετε κι οι δύο έντονη έλξη ο ένας για τον άλλο. Κανονίζετε να βγείτε το επόμενο βράδυ για φαγητό. Όλη τη νύκτα και την επόμενη μέρα, τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας "τρέχουν" στην αυριανή συνάντηση. Φαντάζεστε τι θα φοράει το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει, τι θα συζητήσετε και πώς θα σας φερθεί. Αυτό βέβαια μπορεί να λέγετε φαντασίωση ή ονειροπόληση,αλλά μιλάμε όντως για κάτι διαφορετικό απ' τη διαίσθηση; Οι φαντασιώσεις είναι,στην πραγματικότητα, επεκτάσεις των συναισθημάτων που γεννιούνται μέσα από διάφορες εμπειρίες, και εμείς, βασιζόμενοι σ'αυτά τα συναισθήματα, δημιουργούμε τις προβολές μας. Με το να χρησιμοποιούμε τους όρους "φαντασίωση" ή "ονειροπόληση" απλά αποφεύγουμε τη λογοκρισία από τη λογική μας.
Γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν τις φαντασιώσεις και τις ονειροπολήσεις τους πολύ πιο σοβαρά απ' όσο θα ήθελαν να παραδεχτούν. Άλλωστε η φαντασίωση ανεκπλήρωτων προσδοκιών δεν είναι, στην πραγματικότητα, η φαντασίωση ανεκπλήρωτων συναισθηματικών προβολών; Προβάλλεις τις επιθυμίες σου και ελπίζεις, αλλά και φαντάζεσαι ότι η κατάσταση θα εξελιχθεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο.Όταν όμως αυτές οι νοητικές/συναισθηματικές εικόνες δεν επαληθευτούν στο φυσικό κόσμο, απογοητεύεσαι. Οι τόσο αληθινές "προβολές" σου δεν κατάφεραν να υλοποιηθούν. "

Τι θα μπορούσα να κάνω για να σώσω κάποιον στη ζωή μου;

"Πρέπει να μάθω να συγχωρώ. Τους άλλους και τον εαυτό μου."

"…
ουσιαστικό είναι να ζω και να αγκαλιάζω τη ζωή τώρα, οπουδήποτε και να βρίσκομαι.Την αρπάζω στην αγκαλιά μου με πάθος! Είναι περιττό να κλαις για το χτες-το χτες έχει τελειώσει! Το συγχωρώ το παρελθόν μου.Συγχωρώ τους ανθρώπους που με πλήγωσαν. Δε θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου κατηγορώντας και δείχνοντας με το δάχτυλο.

Μπορείς να συγχωρείς;Μπορείς να ξεχάσεις; Μπορείς να πεις, "Δεν πειράζει; "Μπορείς να πεις, "Άνθρωποι είναι και αυτοί" και να τους αγκαλιάσεις; Μετά αγκάλιασε τον ίδιο τον εαυτό σου.Ανακάλυψε ξανά ότι είσαι ιδιαίτερος, ότι είσαι μοναδικός, ότι είσαι καταπληκτικός, πως μέσα σ' ολόκληρο τον κόσμο δεν υπάρχει πάρα μόνον ένας σαν εσένα. Αγκάλιασε τον παλιό καλό σου φίλο! Βέβαια έχεις ένα σωρό ελαττώματα και μερικές φορές κάνεις βλακείες και ξεχνάς ότι είσαι άνθρωπος,όμως το πιο καταπληκτικό με σένα είναι πώς, όπου και αν
βρίσκεσαι,έχεις τη δυνατότητα να αναπτυχθείς. Βρίσκεσαι μόλις στην αρχή. Υπάρχει αυτό που είσαι τώρα κι άλλο ένα άπειρο κομμάτι να αναζητήσεις και να ανακαλύψεις.Μην ξοδεύεις τον καιρό σου κλαίγοντας! Συγχώρα τους άλλους! Συγχώρα τον εαυτό σου! Συγχώρα τον εαυτό σου που δεν είναι τέλειος.Και δέξου την ευθύνη για την ίδια τη ζωή σου.
Ο αξέχαστος Νίκος Καζαντζάκης είπε: "Έχεις τα πινέλα,έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα." Καν' το! Πάρε πορτοκαλί και μώβ και μπλε και ροζ…και πράσινο και κίτρινο-και ζωγράφισε τον δικό σου παράδεισο. Μπορείς να το κάνεις αυτό! Μπορείς να το κάνεις τώρα.Αυτό που μετρά είναι η ζωή σου."