ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ, ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ, ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΗ,ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
" Η διαίσθηση είναι ο συναισθηματικός μας εξοπλισμός,αναβαθμισμένος σε μια μορφή αντιληπτικής ικανότητας.Κατά κανόνα, βιώνουμε τα συναισθήματά μας ως αντίδραση σε κάτι. Αντιδρούμε συναισθηματικά σε όλα όσα συνθέτουν τον κόσμο μας: στις σχέσεις μας, στον καιρό,στα νέα,στο άγχος της δουλειάς…Σπάνια ή και καθόλου,προβάλλουμε τα συναισθήματα μας εκ των προτέρων σε μία κατάσταση με την ξεκάθαρη πρόθεση να αποκτήσουμε πληροφορίες γι'αυτή τη συγκεκριμένη κατάσταση. Για το λογικό νου, η ιδέα να προβάλλει κανείς συναισθήματα σε μια άλλη κατάσταση από αυτή που βιώνει το φυσικό μας σώμα είναι παράλογη.
Φανταστείτε τώρα αυτή την περίπτωση. Συναντάτε κάποιον σε ένα πάρτι και αμέσως νιώθετε κι οι δύο έντονη έλξη ο ένας για τον άλλο. Κανονίζετε να βγείτε το επόμενο βράδυ για φαγητό. Όλη τη νύκτα και την επόμενη μέρα, τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας "τρέχουν" στην αυριανή συνάντηση. Φαντάζεστε τι θα φοράει το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει, τι θα συζητήσετε και πώς θα σας φερθεί.
Αυτό βέβαια μπορεί να λέγετε φαντασίωση ή ονειροπόληση,αλλά μιλάμε όντως για κάτι διαφορετικό απ' τη διαίσθηση; Οι φαντασιώσεις είναι,στην πραγματικότητα, επεκτάσεις των συναισθημάτων που γεννιούνται μέσα από διάφορες εμπειρίες, και εμείς, βασιζόμενοι σ'αυτά τα συναισθήματα, δημιουργούμε τις προβολές μας. Με το να χρησιμοποιούμε τους όρους "φαντασίωση" ή "ονειροπόληση" απλά αποφεύγουμε τη λογοκρισία από τη λογική μας.
Γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν τις φαντασιώσεις και τις ονειροπολήσεις τους πολύ πιο σοβαρά απ' όσο θα ήθελαν να παραδεχτούν. Άλλωστε η φαντασίωση ανεκπλήρωτων προσδοκιών δεν είναι, στην πραγματικότητα, η φαντασίωση ανεκπλήρωτων συναισθηματικών προβολών; Προβάλλεις τις επιθυμίες σου και ελπίζεις, αλλά και φαντάζεσαι ότι η κατάσταση θα εξελιχθεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο.Όταν όμως αυτές οι νοητικές/συναισθηματικές εικόνες δεν επαληθευτούν στο φυσικό κόσμο, απογοητεύεσαι. Οι τόσο αληθινές "προβολές" σου δεν κατάφεραν να υλοποιηθούν. "
Τι θα μπορούσα να κάνω για να σώσω κάποιον στη ζωή μου;
"Πρέπει να μάθω να συγχωρώ. Τους άλλους και τον εαυτό μου."
"…
ουσιαστικό είναι να ζω και να αγκαλιάζω τη ζωή τώρα, οπουδήποτε και να βρίσκομαι.Την αρπάζω στην αγκαλιά μου με πάθος! Είναι περιττό να κλαις για το χτες-το χτες έχει τελειώσει! Το συγχωρώ το παρελθόν μου.Συγχωρώ τους ανθρώπους που με πλήγωσαν. Δε θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου κατηγορώντας και δείχνοντας με το δάχτυλο.
…
Μπορείς να συγχωρείς;Μπορείς να ξεχάσεις; Μπορείς να πεις, "Δεν πειράζει; "Μπορείς να πεις, "Άνθρωποι είναι και αυτοί" και να τους αγκαλιάσεις; Μετά αγκάλιασε τον ίδιο τον εαυτό σου.Ανακάλυψε ξανά ότι είσαι ιδιαίτερος, ότι είσαι μοναδικός, ότι είσαι καταπληκτικός, πως μέσα σ' ολόκληρο τον κόσμο δεν υπάρχει πάρα μόνον ένας σαν εσένα. Αγκάλιασε τον παλιό καλό σου φίλο! Βέβαια έχεις ένα σωρό ελαττώματα και μερικές φορές κάνεις βλακείες και ξεχνάς ότι είσαι άνθρωπος,όμως το πιο καταπληκτικό με σένα είναι πώς, όπου και αν
βρίσκεσαι,έχεις τη δυνατότητα να αναπτυχθείς. Βρίσκεσαι μόλις στην αρχή. Υπάρχει αυτό που είσαι τώρα κι άλλο ένα άπειρο κομμάτι να αναζητήσεις και να ανακαλύψεις.Μην ξοδεύεις τον καιρό σου κλαίγοντας! Συγχώρα τους άλλους! Συγχώρα τον εαυτό σου! Συγχώρα τον εαυτό σου που δεν είναι τέλειος.Και δέξου την ευθύνη για την ίδια τη ζωή σου.
Ο αξέχαστος Νίκος Καζαντζάκης είπε: "Έχεις τα πινέλα,έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα." Καν' το! Πάρε πορτοκαλί και μώβ και μπλε και ροζ…και πράσινο και κίτρινο-και ζωγράφισε τον δικό σου παράδεισο. Μπορείς να το κάνεις αυτό! Μπορείς να το κάνεις τώρα.Αυτό που μετρά είναι η ζωή σου."
Collaborative Project Management
Collaborative Project Management
Lyrics a guy wrote for me
Ζήτησα σε κάποιον που γνώρισα από το myspace.com, συγκεκριμενα τον 2J, ένα rapper από Αγία Νάπα ,να γράψει κάτι για μενα. Τωρά πως μου ήρθε δεν θυμάμαι...Θυμάμαι μόνο ότι μαζί του ήμουν πολύ αρνητική, παρόλο που εγώ των είχα βαλει στα contacts μου.'Ηταν πάρα πολύ καλός μαζί μου. Μου είχε και έχει ένα Α σεβασμό! Κακό το ότι δεν θυμώμουν ποιος ήταν αφού εγώ τον έκανα add...Τελικά όμως τον θυμήθηκα και θυμήθηκα και το γιατί....
Για άλλα ήθελα να μιλήσω μαζί του εκείνο το βράδυ αλλά αλλού καταλήξαμε..Άρχισαμε να εξελίσσουμε μια φιλία...
Και μου έγραψε λοιπόν...
"I met you on a Sunday night it was around 10
You found me and you spoke to me online on msn
I went to your myspace.com, I liked that I could see
A fly style, a pretty face, hip hop and RnB
I liked that pretty face, and I went crazy bout the style
Especially on your webcam when I also saw your smile
But you we're kinda negative, I know why, no one blame's you
You've never met the kinda guy that's nice and entertain's you
I'm hoppin though you'll realize that I’m not like other guys
I've been through shit like you so I don’t like cheating and lies
I don’t think I can write a lot more lyrics for this song
I've only known you for 4 days, trust me, that isn't long
You are the kinda girl in Nike clothes I could adore
Don’t wait for me to always text, you have to text me more
Maybe when i come to Cyprus you can come and see me rap
And one kiss on the cheek then you can get my NY cap "
(c) 2J
2J thanks...
keep it real
Απεριόριστος ο εαυτός μας
Το "Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις", είναι ένα από τα καλύτερα και πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του Λέο Μπουσκάλια. Είναι ένας ολόκληρος θησαυρός και μία ατελείωτη πηγή έμπνευσης, θάρρους και αποφασιστικότητας για όλους όσους αναζητούν μία καινούρια διάσταση στην προσωπικότητα τους και στη ζωή τους μέσα από τους δρόμους της κατανόησης και της αγάπης. Καθηγητής της παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, ψυχολόγος και συναρπαστικός ομιλητής, ο Μπουσκάλια σε καθηλώνει και σε μεταμορφώνει με τα βιβλία του, που όλα σχεδόν πηγάζουν από ομιλίες, διαλέξεις και ελεύθερες συζητήσεις μέσα και έξω από τις πανεπιστημιακές αίθουσες, "φωνάζει, μιμείται, γελά, δακρύζει και κλαίει", γράφει ένας σχολιαστής και συμπληρώνει: "Το να παρακολουθείς το Μπουσκάλια να μιλά είναι σαν να κουβεντιάζεις μ' έναν παλιό φίλο πάνω σ' ένα κοινό και ποθητό θέμα''
Απόσπασμα:"Οι περισσότεροι από μας ψάχνουν τον εαυτό τους έξω στο φώς.Δε θα το βρείτε εκεί. Πρέπει να πέσετε στα γόνατα μέσα, εκεί που συχνά έχει σκοτάδι και φαντάσματα και τότε θ'ανακαλύψετε ένα σωρό θαυμάσια πράγματα για σας. Είναι μεγαλύτερο το μέρος του εαυτού σας που μένει απραγματοποίητο από αυτό που έχει πραγματωθεί. Αυτή η διαδικασία μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. Ο Αϊστάιν παραπονέθηκε,όταν ήταν ετοιμοθάνατος, ότι είχε πραγματωθεί τόσο λίγο μέρος του εαυτού του.
Αυτό ισχύει για όλους μας.Δεν είναι ανάγκη να είμαστε Αϊστάιν.Η γνώση ότι είσαι απεριόριστος είναι η μεγαλύτερη πρόκληση.Βρές το θαύμα μέσα σου και ανέπτυξέ το και στάσου με περιφάνεια και συνέχισε το ψάξιμο. Μη φοβάσαι την αποτυχία. Δεν πειράζει.Δεν είσαι αναγκασμένος να είσαι τέλειος."
Μια παράγραφος από τον Λέο Ρόστεν
Είναι άπο αυτά τα λόγια που μ'αρέσει να ακούω,να διαβάζω,να πιστεύω,μου δίνουν δύναμη και κουράγιο…γι'αυτό και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας. Ίσως αρέσουν και σε κάποιους άπο σας. Και σας μεταφέρω λοιπόν αυτό:
" Μ' ένα τρόπο περιορισμένο και μυστικό,
όλοι μας είμαστε λίγο τρελοί… Όλοι μας είμαστε μοναχικοί στο βάθος και ζητάμε να μας καταλάβουν. Ποτέ όμως
δεν μπορούμε να καταλάβουμε απόλυτα τον άλλο και
ο καθένας μας μένει κατά ένα μέρος ξένος ακόμη κι απέναντι σ'αυτούς που τον αγαπούν… Οι αδύναμοι είναι σκληροί. Μόνο οι δυνατοί μπορούν να είναι καλοί… Αυτοί που δε γνωρίζουν το φόβο δέν είναι πραγματικά θαραλλέοι, γιατί
θάρρος είναι η ικανότητα να αντιμετωπίσεις αυτό που μπορείς να φανταστείς… Θα καταλάβεις καλύτερα τους ανθρώπους αν τους δείς σαν παιδιά,ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλοι και επιβλητικοί μπορεί να είναι. Γιατί
οι περισσότεροι από μας δέν ωριμάζουμε ποτέ, απλός ψηλώνουμε… Η ευτυχία έρχεται μόνο όταν σπρώχνουμε το μυαλό και την καρδιά μας όσο πιο μακριά μπορούν να φτάσουν…Ο σκοπός της ζωής είναι να μετράς - να λογαριάζεσαι, να αντιπροσωπεύεις κάτι, να έχει κάποια σημασία το γεγονός ότι έζησες!"
